Hoe het inmiddels met Gerda en mij gaat

Een lezeres van mijn dagboek (Bianca) vroeg me in een reaktie hoe het inmiddels met Gerda en mij gaat.

Ik vind het heel leuk dat lezers naar dit soort dingen informeren. Blijkbaar schrijf ik niet voor niets. Ik vind het heerlijk om op deze manier over zulke dingen te kletsen. Normaal praat je hier niet met anderen over, maar zoals nu vind ik heerlijk, en het maakt me "chijl" dat de hele wereld mee kan lezen zonder dat ik nagekeken word op straat. Dat is echt een seksuele tic van me...

Maar hoe het met Gerda gaat? Nog geen echte ontwikkelingen. We hebben beide een vrij volle agenda, maar we bellen elkaar inmiddels wel regelmatig (om de paar dagen). We verlangen er alle twee naar om weer een avond samen door te brengen. Van mij mag dat ook best een hele nacht worden (...). Het is er nog even niet van gekomen.

Ik denk wel vaak aan haar. En ik praat er soms ook wel met Peter over, maar niet veel. Hij vindt het best allemaal. Hij is zelfs wel belangstellend. Hij heeft Gerda nog nooit gezien, en ik denk dat dat voorlopig maar zo moet blijven. Stel je voor dat hij haar leuker vind dan mij... Ik moet er niet aan denken.

Als het eenmaal tot iets meer met Gerda komt ga ik natuurlijk alles vertellen aan mijn dagboek. Al is het alleen al om daarmee de prettige dingen een beetje opnieuw te beleven en omdat het daardoor beter in mijn geheugen blijft. Los van de exhibitionistische geilheid die het oproept dat iedereen het kan lezen.

"Ikke..."

Nu ga "ikke" lekker slapen. Welterusten lieve lezers... kus!