maandag 27 juni 2011

De zon doet me goed...

Toch weer even iets leuks te melden. Gisterenmiddag toe de zon begon te schijnen ben ik even met Peter naar een leuk plaatsje gereden. Een stadje dat we goed kennen maar hier redelijk ver vandaan licht. Geen bekenden van ons daar dus. Daar zijn we op een terrasje wat gaan drinken. Kort zomerjurkje aan, blote benen. En het was - eerlijk waar - Peter zijn idee en niet het mijne, maar ik droeg geen slipje. Leek hem wel spannend, nou, en mij ook wel...

Heerlijk daar gezeten met al die andere mensen en mensen die voorbij liepen, terwijl ik de wind tegen mijn blote poesje voelde waaien. Ik kan je vertellen dat dat heel spannend en heel opwindend is.

In de auto was het al uit. Peter reed en we hadden dikke voorpret toen ik in het verkeer mijn jurkje af en toe hoog genoeg optrok om bij eventuele gluurders geen enkele onzekerheid te laten bestaan over of ik een kaal kutje heb of niet.

We hebben geen gluurders betrapt in de auto, maar op het terras weet ik het zo net nog niet, want ik zat schuin van het tafeltje af en echt niet de hele tijd netjes met mijn benen over elkaar.

maandag 13 juni 2011

Even wat rustiger

Het is even wat stiller geweest hier op mijn weblog. Het heeft alles te maken met een kleine bezinningsperiode. Nee, niet wat de seks betreft, uiteraard niet zou ik haast zeggen. Dat is goed en lekker. Maar over de druk die ik begon te voelen met schrijven.

In de periode dat ik even zonder PC zat omdat hij kapot was voelde ik een bepaalde rust over me komen. Toen ik de nieuwe PC had, merkte ik dat er weer een druk begon te ontstaan om mijn ervaringen in mijn dagboek te schrijven. Niet dat ik het niet wilde. Ik doe het nog steeds heel graag. Voor mezelf om later terug te lezen en voor de kick om het publiekelijk te delen. Maar ik voelde ook een soort verplichting om te schrijven, het idee dat het van me verwacht wordt. Enerzijds maakt me dat trots, en anderzijds geeft het een druk.

Er moet nog even een knop om in mijn hoofd om het gevoel van verplichting los te laten. Ik merk dat het langzaam komt. En ik merk dat het helpt dat ik dit nu opschrijf. Dus, lieve lezers, even geduld nog dan ga ik weer gewoon verder met het delen van mijn intieme leven met iedereen die het wil horen. Want er is - gelukkig - nog steeds voldoende te vertellen.

En wat ik ook heel leuk zou vinden is om van mijn lezeressen eens te horen wat hun verlangens zijn, fantasieën, wensen, ervaringen. Het zijn steeds mannen die me daarover mailen, maar hoe zit het met jullie, dames? Vrouwen onder elkaar communiceert toch anders, mail me eens... dat zou ik leuk vinden.

Nu nog even een kop thee en naar mijn werk, na dit leuke lange pinksterweekend, waarin ik door zowel Peter als John weer heerlijk genomen ben. Maar dat vertel ik de volgende keer, zonder de druk van de verplichting.

Meest recent

Na vijf jaar...

Na vijf jaar weer een teken van leven. Jawel. Laten we we zeggen een vrij lange sabbatical. Mijn eerste berichtjes schreef ik in 2007 en mij...