Toch een beetje schaamte

Toen ik mijn verslag over zaterdagavond zojuist nog eens terug las, voelde ik toch het schaamrood naar mijn wangen stijgen. Niet zozeer door hoe ik me gedragen heb - ik heb van geen seconde spijt - maar door hoe ik het heb opgeschreven.

Toen ik er zondag voor ben gaan zitten, vloeide de woorden er - vanwege de opwinding die nog helemaal in me zat - in één stroom uit. Maar als ik het nu teruglees valt het me op dat ik wel erg opgegaan ben in het beschrijven van de details. En de bewoordingen die ik daarbij gebruikte zijn achteraf bezien ook nogal ordinair.

Maar, schaamrood of niet, het geeft me een prettig gevoel van sensatie. Dus ik laat het lekker staan.

Overigens kreeg ik een vraag van een lezer of ik uiteindelijk toch nog vergeten ben de condooms te gebruiken. Nee dus, maar die details vond ik gisteren in mijn roes blijkbaar minder interessant om te beschrijven.