Verlangen

Ik kan zelf niet wachten tot het met John en Els goed los komt. Ze zijn inmiddels terug van vakantie en we hebben elkaar al gesproken. Wij, Peter en ik, hebben het gevoel dat we het niet moeten forceren. En ik merk aan hen dat zij dat ook vinden. Het moet, min of meer, vanzelf ontstaan. Het gaat erom de situatie te creëren waarin het vanzelf kan ontstaan. Ik schrijf het hier in mijn dagboek omdat het toch iets is dat leeft.

Ik verlang naar Johns handen aan mijn lichaam en ik verlang naar een penetratie door John. En ik verlang ook naar het naakte lichaam van Els tegen het mijne. En het warme zoenen en strelen van elkaar. Ik wil graag Peter met Els zien terwijl John mij penetreert.

Is dat vulgair? Misschien, maar het voelt niet zo. Ik weet dat Peter er hetzelfde over denkt als ik en dat we het beide aan zouden kunnen. Vooral omdat het John en Els betreft. En ik ben er inmiddels van overtuigd dat John en Els het ook willen. Ik denk alleen dat ze nog niet goed weten of ze het aan zouden kunnen ten opzichte van elkaar. Dat hebben ze nooit uitgesproken, het is een intuïtie van me.

Mijn lesbische gevoelens spelen op dit moment nog steeds erg sterk. Ik verlang naar een vrouw. Moge het Els zijn. Het zou haar eerste echte lesbische ervaring zijn na onze tongzoenen. Dat maakt het bijzonder. Ik zal haar met al mijn verlangens beminnen. Wat zou het fantastisch mooi zijn als ik haar tot een orgasme zou kunnen brengen. En zij mij...