John en Els op bezoek

Weer een gebeurtenis die in mijn dagboek moet.

Gisterenavond zijn John en Els bij mij op bezoek geweest. Peter was er ook. Eén van de voornemens die ik voor mezelf voor dit jaar heb gesteld is dat Peter en ik gaan swingen met John en Els. En Peter ziet dat ook helemaal zitten. Het probleem is dat John en Els van niks weten en dat we iets moeten verzinnen om heel subtiel hun interesse te peilen.

Gisteren waren ze dus op bezoek; gewoon zomaar, denken ze. Ik had Els gevraagd of ze het leuk vond om een keer met John een avondje bij mij en Peter te komen borrelen. Ze zei dat ze dat heel leuk zou vinden. Peter en ik hadden vooraf met elkaar afgesproken, dat we elkaar zouden ondersteunen en aanvullen als het gesprek in de richting van seks of erotiek zou gaan, zodat we niet te snel van zo'n onderwerp zouden afdwalen. En om de sfeer te stimuleren had ik een ietwat gewaagd kort rokje aangetrokken en een strak truitje zonder BH. Ik voelde me daardoor in het begin wel wat opgelaten, maar toen ik in de loop van de avond begerige blikken van John ontving en Els me een keer complimenteerde met mijn "enige truitje", wist ik dat het goed was. Ook Peter had zijn best gedaan: haren netjes gekapt, goed geschoren en een lekker geurende after shave.

Tja, en hoe begin je dan een gesprek over je verlangen naar partnerruil met hen. Tot mijn grote verrassing zette na een paar wijntjes nota bene Els min of meer fluisterend tegen mij het gesprek in de goede richting:

"Ik hoorde van John dat jij hem betrapt hebt bij de erotische tijdschriften."

Dat klopte, een paar weken geleden.

"Ja," zei ik afwachtend op wat ze er verder nog over zou zeggen. Ze wilde zich er kennelijk voor verontschuldigen dat ik hem daar gezien heb. Dat ik niet wist dat hij dat spul blijkbaar ook kocht, wist ze niet.

"Ach, mannen. Je weet wel wat ik bedoel." zei ze.

Dat was voor mij de aanleiding om te zeggen dat ik best wel wist wat ze bedoelde. En sterker: "ik vind het zelf ook wel leuk, jij niet?"

Ze bloosde, giechelde een beetje en nam nog een slokje wijn. "Het zijn alleen maar meiden die erin staan".

Daar had ze gelijk in. "Als je er van houdt, kun je op internet tegenwoordig ook van alles vinden. Niet alleen meiden, hoor Els" zei ik met een toon van ondeugendheid in mijn stem.

"Kijk jij daar wel eens naar?" vroeg ze nieuwsgierig. Intussen merkte ik dat het gesprek tussen Peter en John verstomde en dat ze onopvallend hun oren begonnen te spitsen.

"Ja" was mijn korte maar duidelijke antwoord. Het viel even stil en toen kwam Peter met een plagerige opmerking: "Je moest eens weten waar Sonja allemaal naar kijkt, hè Son?" Goed zo jongen, dacht ik bij mezelf. Desondanks voelde ik het bloed naar mijn hoofd stromen.

"Wat vind je dan opwindend om te zien, Sonja?" vroeg John al even plagerig.

Nu was het moment: "groepjes van twee stelletjes." Mijn hart bonsde en mijn hoofd gloeide. Niet van nieuwsgierigheid naar hun reactie, maar van schaamte. Ik schaamde me om dit tegen hen te vertellen.

Peter en John schoten in de lach, maar Els keek me aan met een blik van ongeloof. "Echt waar?" vroeg ze. Ik knikte en ze vervolgde: "Dat had ik nou nooit van je gedacht."

Was dit een goed of een slecht teken?

"Zo zie je maar" zei John duidelijk geamuseerd tegen Els. Els lachte nu ook: "Ja, goh, wat apart."

En toen kwam Peter weer: "Ik vraag me altijd af wat dat nou voor mensen zijn, die zoiets doen."

"Nou," zei John, "volgens mij gewone mensen net als iedereen, alleen met een beetje meer lef."

Dank je John, dacht ik bij mezelf.

"En wat vind jij daar nou van, Els?" vroeg Peter. Els bloosde en keek John aan.

Op dat moment kreeg ik voor het eerst die avond de indruk dat John precies wist waar we op aan stuurden. Hij keek naar Els, toen naar Peter, toen weer naar Els en toen naar mij. Zijn ogen dwaalden ongegeneerd opzichtig af langs mijn lichaam naar mijn benen en weer naar boven. Hij zat me gewoon op te nemen. Ik kon niet voorkomen dat mijn tepels hier wat van verstijfden; ik durfde niet te kijken, maar het moet zichtbaar zijn geweest voor een oplettend oog. En er waren twee oplettende ogen op mij gericht.

Peter zag mijn ongemak en begon tegen Els te praten: "Ach, Sonja en ik hebben het er wel eens over hoe zoiets zou zijn." Ik schrok me wild toen ik die woorden uit zijn mond hoorde komen. Ik zag dat John naar Els keek. Volgens mij was John inmiddels overstag; hij snapte waar we heen wilden en het leek erop of hij het experiment met ons aan wilde gaan. Zijn blikken zeiden meer dan duizend woorden.

En Els? Zij was niet goed te peilen. Ze bloosde ontzettend en wierp wanhopige blikken naar mij, Peter en John. Ik besloot dat ik haar even alleen wilde spreken.

"Kom eens even mee, Els. Ik wil je mijn nieuwe jasje laten zien." Ze volgde me mee de trap op naar boven. "Gaat het met je? Je ziet zo rood?" vroeg ik haar. Ze zei verontschuldigend dat ze niet zo goed over zulke onderwerpen kon praten. Maar toch wel met John? Ja, wel met John, maar ze was een beetje confuus van wat ze van mij te weten was gekomen. Natuurlijk is ze daar een beetje confuus van, dat begreep ik best wel. Maar of ze nou niet een negatief beeld van Peter en mij gekregen had? Nee hoor, dat viel wel mee. Eigenlijk vond ze het wel leuk om dit van ons te weten, ze had ons altijd al heel aardige mensen gevonden. Zo zie je maar dat ook gewone aardige mensen soms met dingen in hun hoofd bezig zijn waar je rode koontjes van krijgt. Ja, daar had ik wel gelijk in vond ze. En of ze zelf ook wel eens aan groepseks dacht? (Ik gooide het er maar uit). Nou, ze had het goed met John. Nooit een andere man in haar hoofd? Jawel, dat wel, ze was een gezonde vrouw met een gezonde fantasie. En ze bloosde weer.

We gingen weer naar benden en zo zijn we de avond gezellig kletsend doorgekomen. Het gesprek ging weer van de seks af en de buurt, onze gemeenschappelijke kennissen en de vakantie kwamen aan bod als gespreksonderwerp.

Maar hoe dan ook, dit wordt vervolgd... Ik weet het zeker.

"Mijn benen"