woensdag 6 februari 2008

De rode schoenen

Schitterend gedicht van Willem van Toorn, geschreven ter gelegenheid van Gedichtendag op 31 januari 2008. Dit MOET in mijn dagboek...

De rode schoenen

Bevend van liefde ingepakt, toilettas
ondergoed, de pil, bikini’s ook, condooms
vanzelf omdat ik hem nog maar
zo idioot kort kende, zomerjurken, i-pod,
mobiel met beltegoed en opgeladen,
de nieuwe rode schoenen bovenop
voor dansen in het okeren hotel
aan de folderblauwe zee. Hij was er niet.

Op het perron niet en niet bij de besproken
plaatsen in de slaapwagen. Met blinde ogen gebeld
maar steeds geen antwoord. Toen vertrok de trein
met mij krijsend alleen in de coupé.

Zijn stem dan eindelijk vlak voor de grens.
Dat hij zo van mij hield, ik zweer het je maar vrouw en kind,
of ik dat begreep, waar ik nu was, zo radeloos. Gezwegen
en nog geluisterd of ik stemmen hoorde
of stadsgeluid of dat hij huilde maar niks.

Stom wijf. De rode schoenen uit de tas
gehaald en op de bank gekwakt, geen krasje
nog op de zolen. Misschien dat jij ze vindt
en meeneemt, zuster reiziger, en zo uitdagend draagt
als ik mijzelf honderd keer in mijn hoofd zag doen
als jij uit dansen gaat bevend van liefde.

Willem van Toorn


4 opmerkingen:

  1. mooi gedicht, duidelijk de gevoelend weergevend van de persoon zelf.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. "Dat hij zo van mij hield, ik zweer het je maar vrouw en kind,"

    oepsie! daar gaan dus die dure rode schoenen...
    hihi

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Het is inderdaad een mooi gedicht,
    fijn dat ik het kon lezen.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Het is inderdaad een mooi gedicht,
    fijn dat ik het kon lezen.
    Helemaal Anoniem wil ik toch niet zijn. (menu niet goed begrepen, dus nog maar een keer)

    BeantwoordenVerwijderen

Meest recent

Na vijf jaar...

Na vijf jaar weer een teken van leven. Jawel. Laten we we zeggen een vrij lange sabbatical. Mijn eerste berichtjes schreef ik in 2007 en mij...