Feelings

Ik ben nog steeds in de roes van John en Els. Het golft maar door mijn hoofd in een dusdanige vorm dat ik weinig energie overhoud om mijn dagboek bij te houden. Terwijl ik het toch belangrijk vind om al die emoties vast te leggen. Daar is mijn dagboek uiteindelijk voor bedoeld.

Maar de energie begint weer te komen. Even terugblikken...

Voor het heerlijk avondje met John en Els er was, was ik erg nerveus hoe het zou gaan, of niemand plotseling spijt kreeg of in een negatieve emotie zou schieten. Maar het was super. Ik heb Els naderhand nog gesproken. Zij vond het ook geweldig en John ook. Peter is naar mij toe gelukkig niet veranderd. Dat had ik ook niet verwacht, want in de aanloop naar die avond was hij alleen maar enthousiast en aardig naar me. En dat is hij nog steeds.

Van Els hoorde ik dat ik eerste andere vrouw voor John was sinds zij beide samen zijn. Volgens haar is hij haar altijd trouw geweest. Dat maakte me nog veel trotser. Hoewel het natuurlijk niet zeker is. De vrouwen van de twee mannen die ik af en toe op bezoek krijg denken ook dat hun man hen trouw is. En dat zijn ze feitelijk ook, behalve op de momentjes dat ze even bij mij stoom komen afblazen.

Enfin, ik ga weer contact leggen met Els voor een vervolg. Volgens mij durven ze zelf nog niet zo goed het initiatief te nemen. Het is voor hun natuurlijk ook een hele verandering in hun leven. Ik heb dat zelf naar John ook. Ik heb echt niet de moed om naar hem toe te gaan om te vragen wanneer hij me weer een keertje zou kunnen neuken. Nog niet... En ik wil ook een keer Els helemaal voor mezelf alleen. Dat zou ik inmiddels wél durven te vragen. En misschien ga ik dat ook wel als eerste doen. Dat maakt onze band nog intiemer en daarmee zal zij zich misschien ook vrijer naar ons gaan voelen wat initiatief betreft.

Wat is het toch allemaal heerlijk zoals het nu loopt. Niet te hard van stapel, steeds dat verlangende gevoel, lieve mensen...

En nu weer over tot de orde van de dag.