vrijdag 28 september 2012

The Boys from Breda

Of ik nog wel eens de boys in Breda met hun harde pikkies op me loslaat werd me in andere woorden onlangs gevraagd (hier). De vraag maakte wel weer wat in me los. Herinneringen, kriebeltjes in mijn buik en vochtontwikkeling in mijn spleetje. De jongens weer eens opwinden met een kort strak rokje, hoge laarzen en bengelende tietjes achter een openvallend blousje zonder behaatje, om vervolgens mezelf voor een paar uur als hun sletje aan te bieden, samen met Hester onszelf hoereren voor ze, ja, een hele geile gedachte.

Maar nee, ik heb het al een hele tijd niet meer gedaan. Ook als Hester me er over vertelt als ze zichzelf weer eens uitgebreid in een trio heeft laten nemen door die twee (een paar keer afgelopen jaar), jeukt het overal.

Misschien kan ik de verleiding op enig moment toch niet meer weerstaan en stort ik me erin. Er is aan de andere kant ook Peter, Els en John. Het zijn voornamelijk Peter en John die het met me doen. Af en toe Els erbij, of ik alleen met Els. Els doet het vooral veel een-op-een met haar eigen mannetje en met mijn mannetje. Ik vind dat ook wel lekker, maar op zijn tijd ook met allebei die mannen tegelijk. Het is zo heerlijk intiem tussen die twee geile lieverds op één bed.

Vooral vanwege dat laatste voel ik me erg tevreden. Ik wil dat niet verstoren door dat te laten doorkruisen met nog anderen. Het is een nieuwe fase in mijn leven. Misschien dat ik daarom ook wat minder inspiratie heb om in mijn dagboek te schrijven. De geilheid is niet weg, maar ik vul het anders in. Ik gun het mijn mannen om mij volledig te bezitten, ik wil er voor hen zijn, als hun vriendin en als hun sletje. Ze mogen me allebei zo vaak neuken als ze willen en tegelijkertijd zijn we intense vrienden van elkaar, met een hele mooie klik ook tussen Peter en John. Het gaat om gevoelens en die wil ik nergens mee op het spel zetten, ik wil die uitzonderlijke vriendschapsband nooit meer kwijt.

Dus die jongens in Breda, ja, eigenlijk wel, en nee, eigenlijk ook niet...




   

3 opmerkingen:

  1. Duidelijk dat je ze nog niet vergeten bent, want aan jouw schrijfstijl te zien windt het je weer op als je er aan denkt. Maar je hebt gelijk vind ik, je hebt nu iets moois. Waarom zou je dat op het spel zetten? De slet in je is niet verdwenen, maar je hebt keuzes gemaakt. Voor mij is duidelijk dat je nog steeds dezelfde slet bent als een paar jaar geleden en dat vind ik een fijne geile gedachte.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Gelijk heb je, Sonja. Want wat kan je meer waard zijn dan zo'n prachtige en bijzondere band van innige vriendschap met intimiteit... Koester het, je krijgt het nooit meer terug.

    Jack

    BeantwoordenVerwijderen

Meest recent

Na vijf jaar...

Na vijf jaar weer een teken van leven. Jawel. Laten we we zeggen een vrij lange sabbatical. Mijn eerste berichtjes schreef ik in 2007 en mij...